Jezus is geboren onder de wet om hen die onder de wet staan, vrij te kopen.

Dat is het Evangelie.

Marten wil ons weer onder de wet duwen, dat komt van satan.
En Marten, probeer onder de plak van Chass uit te komen
Sterkte,
Cherry

Antwoord aan Marten.

En dan komrt Paulus in Damascus: In Damascus veranderde zijn bestaan radicaal: Paulus gaat over van een op de wet gebaseerde menselijke gerechtigheid naar een op het geloof in Christus gebaseerde Goddelijke gerechtigheid. De tegenstelling tussen de twee wegen die tot gerechtigheid leiden, staan centraal in Paulus’’ boodschap: de ene bouwt op de werken der wet, de andere is gefundeerd op de genade van het geloof in Christus.
“Maar daar wij weten dat de mens niet gerechtvaardigd wordt door de werken van de wet maar alleen door het geloof in Jezus Christus, zijn ook wij in Jezus Christus gaan geloven, om gerechtvaardigd te worden door het geloof in Christus en niet door de werken van de wet, want door de werken van de wet zal geen mens gerechtvaardigd worden” (Galaten 2,15-16).

Kan het duidelijker? Nee het kan niet duidelijker! Begrijp je dit Marten? Hoewel ik denk dat het niet mogelijk is dat Marten dit ooit zal kunnen begrijpen. Waarom niet. Hij wilt het niet weten!
Fijn weekend.
Cherry

Mijn reactie aan Waterlelie kon bij dictator Dek niet geplaatst worden, want het komt niet met zijn visie overeen en dan valt het zwaard.

Waterlelie, dank voor je reactie toen nog bij dictator Dek. Geloof
God heeft de wereld lief, dat is de kerngedachte van het christelijk geloof.
Het Woord "geloof" betekent "vertrouwen", en vertrouwen kan men niet leren. Zeker niet door een aantal uiteenzettingen en toelichtingen.

Men kan geloven niet leren, maar men kan ook zonder leren nauwelijks geloven.
"kennen" in de sfeer van het geloof vereist wel in bijzondere mate zich openstellen voor en omgaan met datgene wat we willen kennen

Onder rechtvaardiging wordt dan verstaan, dat God de mens, die in zijn ongehoorzaamheid allerlei zonden heeft bedreven, ineens rechtvaardig verklaart en hem dus vrij spreekt van alle schuld en straf. Dit vrijspreken is echter alleen nog maar de negatieve kant van de zaak.

Het eigenlijke, de kern, is dit: het wordt door deze vrijspraak nu weer mogelijk voor de mens om de wereld voort te stuwen naar het Grote Rijk van welvaart en vrede.
God verklaart de mens rechtvaardig, omdat Jezus, de Messias, al zijn zonden verzoend heeft in zijn lijdend sterven. Dit is de grond van de rechtvaardigverklaring; deze grond is zeker niet wat de mens zelf deed of zal doen. Het motief van de rechtvaardigverklaring is ook niet het feit, dat de mens in de Heer Jezus gelooft (d.i. op zijn verzoening vertrouwt), de grond is alleen wat Jezus deed.
Iets anders is, dat de mens alleen door dit vertrouwen op de Heer Jezus (door het geloof dus) deze vrijspraak aanvaarden kan en zich er dus in kan verheugen

De L.Gr. Cherry

De oude en de nieuwe wet
Gij hebt gehoord dat tot de ouden gezegd werd: Gij zult niet doodslaan; wie doodt, wordt voor het gerecht gedaagd. Ik echter zeg u : Ieder die vertoornd is op zijn broeder, wordt voor het gerecht gedaagd. Wanneer gij uw gave naar het altaar brengt en u daar herinnert dat uw broeder iets tegen u heeft, laat dan uw gave voor het altaar achter, ga u eerst verzoenen met uw broeder. Kom dan terug en offer uw gave.
Gij hebt gehoord dat tot de ouden gezegd werd: Gij zult geen valse eed doen. Ik echter zeg u: Gij zult in het geheel niet zweren. Uw ja moet ja zijn, uw neen moet neen zijn. Wat daar bijkomt, is uit den boze.
Gij hebt gehoord dat gezegd werd: Oog om oog, en tand om tand. Ik echter zeg u: Gij zult geen weerstand bieden aan hem die u kwaad doet. Wanneer iemand u op de rechterwang slaat, keer hem dan ook de andere toe. Wanneer iemand u voor het gerecht wil brengen en uw onderkleed afnemen, bied hem dan ook uw bovenkleed.
Gij hebt gehoord dat gezegd werd: Gij zult uw naaste liefhebben en uw vijand haten. Ik echter zeg u: Bemint uw vijanden; doet wel aan hen die u haten; zegent hen die u vervloeken; bidt voor uw vervolgers! Zo zult gij zonen worden van uw Vader in de hemel; want Hij laat zijn zon opgaan over slechten en goeden, en doet het regenen over rechtvaardigen en onrechtvaardigen. Wanneer gij slechts liefhebt die u liefhebben, wat voor loon zal u dan te wachten staan? Doen ook de tollenaars dat niet? En wanneer gij slechts uw broeders groet, wat voor bijzonders doet gij dan? Doen dat ook de heidenen niet? Weest dus volmaakt, zoals uw hemelse Vader volmaakt is! (Mt. 5:1-16, 21-26, 33-48; Lk. 6:17, 20-36).
Cherry

Voor Marten,

Ik sta ook niet onder de wet van Mozes,
maar… net als Paulus… onder de wet van Christus,zie hierboven...

... en wij mogen Johnny wel heel dankbaar zijn, anders werd onze mening bij Marten, net als hiewrvoor, in de prullenbak gedaan. Marten wil wel steeds met mij praten, maar hij wil nog niet hebben dat ik mijn visie op papier vermeld. Hoe zal dat visueel dan zijn. Hij slaat mij dan de hersens in, denk ik.
Op papier is Marten een woesterik!

Cherry

Mijn antwoord aan Marten en Maritime:

Terugkeer naar de wet
(Genesis 28)

Jakob weet de volheid van genade waarin God Zichzelf aan hem openbaart, niet op haar juiste waarde te schatten. Hij wil onmiddellijk een tegenprestatie leveren en daarbij durft hij God zelfs voorwaarden te stellen: "En Jakob deed een gelofte: Indien God met mij zal zijn, en mij behoeden zal op deze weg, die ik ga, mij zal geven brood om te eten en klederen om aan te trekken, en ik behouden tot mijns vaders huis wederkeer, dan zal de HEER mij tot een God zijn. En deze steen, die ik tot een opgerichte steen gesteld heb, zal een huis Gods wezen, en van alles wat Gij mij schenken zult, zal ik U stipt de tienden geven" (vers 20 - 22).
Blijkbaar reikt het geloof van Jakob niet tot de hoogte van Gods openbaring. De genade van God? Dat is een zaak die hem te hoog gegrepen lijkt! Op die grondslag wil hij liever niet staan! En in feite is het zo, dat hij de nabijheid van God niet op prijs stelt en liever niet in Gods tegenwoordigheid blijft. Het huis van God is een vreselijke plaats voor hem en hij voelt zich daar niet thuis.
Jammer dat dit het antwoord van Jakob is op de genade van God. God had hem geen enkel verwijt gemaakt en hem alleen maar beloften van zegen gegeven. Dat was Gods vrije en onverdiende genade. Hoe komt het dan dat Jakob dit niet naar waarde weet te schatten? Is het omdat hij op zichzelf ziet en moet erkennen dat hij niet beantwoordt aan Gods heilige tegenwoordigheid? Is het omdat de stem van zijn geweten steeds luider gaat spreken?

Gods goedertierenheid had Jakob tot bekering moeten leiden (Romeinen 2:4). Gods genade had hem op de knieën moeten brengen. Jakob had zijn verkeerde handelwijze moeten belijden en ook verder zijn vertrouwen op de genade van God moeten stellen. Helaas vinden we niets van dat alles. Hij gaat liever zelf aan het werk. Hij neemt verplichtingen op zich en doet een gelofte. Hij verlaat de grondslag van de genade waarop God hem stelde, en plaatst zichzelf op wettische bodem.

In feite wijst Jakob de genade af en geeft hij de voorkeur aan het beginsel van de wet als de grondslag van zijn relatie met God. Maar we moeten niet denken dat Jakob hierin alleen staat. Het is een typisch menselijke neiging en we kunnen dit misschien het beste verduidelijken aan de hand van drie andere voorbeelden uit de Schrift:

1. Het volk Israel (waarvan Jakob de stamvader en de vertegenwoordiger is!) bij de Sinaï. Tot op Exodus 19 is de geschiedenis van Israël een geschiedenis van genade, zelfs ondanks hun falen. Hun gemor heeft geen oordeel tot gevolg (zoals in het boek Numeri), maar opent de bronnen van Gods goedheid. Zelfs bij de Sinaï komt God hun eerst tegemoet met beloften van zegen. Hij spreekt over de kostbare betrekking waarin zij tot Hem staan en die zij moeten verwerkelijken. Maar ze zijn zo vervuld van hun eigen kunnen, dat ze onmiddellijk antwoorden: "Alles wat de HERE gesproken heeft, zullen wij doen" (Exodus 19:8). Het accent wordt onmiddellijk verschoven van Gods goedheid naar hun eigen prestaties.

2. De geschiedenis van de verloren zoon (Lukas 15). Als de verloren zoon tot zichzelf komt in het vreemde land, neemt hij de beslissing om terug te keren tot de vader en dan tot hem te zeggen: "Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en voor u, ik ben niet meer waard uw zoon te heten; maak mij als een van uw dagloners" (Lukas 15:19). Hij wil de positie van een slaaf innemen, om zodoende zelf iets terug te betalen van zijn grote schuld. Gelukkig gaat de vader daar niet op in en krijgt hij zelfs niet de gelegenheid deze woorden uit te spreken. De liefde van de vader verdrijft elke gedachte aan slavernij!

Hetzelfde zien we in nog sterkere mate bij de oudste zoon, als hij zijn vader het verwijt maakt: "Zie, ik dien u zoveel jaren en heb nooit uw gebod overtreden" (Lukas 15:29). En het woord dat hij hier voor dienen gebruikt, heeft de betekenis van "dienen als slaaf". Kennelijk had hij nooit oog gehad voor de voorrechten van de genade (de nabijheid van de vader, het zoonschap).

3. Het voorbeeld van de gelovigen in Galatië. Zij hadden eerst gehoor gegeven aan het evangelie van Gods genade, maar dreigden daarna te vervallen in wetticisme. Zij hadden de positie van zonen ontvangen, maar zij gedroegen zich als slaven. Wat een achteruitgang en een verarming was dat! Daarom zegt de apostel dat ze van hun geestelijke zegeningen beroofd waren en van de genade vervallen waren. Het was inderdaad een diepe val, vanaf de hoogte van het genadeleven in de diepte van het slavenleven onder de eerste beginselen van de wereld!

Met Jakob gaat het hier net zo. Het huis van God is geen aangename plaats in zijn ogen, de poort van de hemel jaagt hem alleen maar angst aan. Hij verkiest een wettische grondslag voor zijn verhouding met God boven de voorrechten en de verantwoordelijkheden van de genade, en de praktische verbinding met God stelt hij uit tot de toekomst. Hij zal God dienen, nadat God hem bewaard en gezegend heeft op al zijn wegen.
Redeneren wij ook op deze wijze? Stellen wij God onze voorwaarden, omdat wij wel zo goed zijn dat wij Hem willen dienen? Dat is echter niet de taal van de genade. Als we zo spreken hebben we nog maar heel weinig begrepen van de genade van God. Dan kennen we Hem nog niet werkelijk als de God van Bethel, die ons zijn zegeningen om niet wil schenken. Want de genade stelt geen voorwaarden, het besef van de genade kan ons alleen maar tot dankbaarheid brengen. De genade veronderstelt dat we God uit liefde dienen, dat we als zonen van God in zijn nabijheid willen zijn en niets anders verlangen dan zijn wil te doen. Dan is er ook geen reden om bang te zijn voor God, want in Christus zijn wij Hem nabij gebracht.
Het is zeker geen vanzelfsprekendheid dat wij als zonen van God in zijn nabijheid kunnen zijn en dat Hij in genade en gunst op ons kan neerzien. In Christus heeft God ons aangenaam gemaakt (wij waren dat van nature niet) en als zijn zonen voor zijn aangezicht gesteld (Efeziërs 1:4-6). Zo hebben wij God leren kennen als de God van zijn huis, de God van Bethel, die Zichzelf in genade geopenbaard heeft om mensenkinderen een plaats in zijn tegenwoordigheid te geven. De God van Bethel is geen eisende God. Integendeel, in Christus heeft Hij Zichzelf als de grote Gever geopenbaard. In Christus, het Hoofd van een nieuw mensengeslacht, ziet Hij ons in genade aan.
Maar voor het vlees is het vreselijk in Gods nabijheidd te zijn. Het kan God niet behagen en het wil dit ook niet (Romeinen 8:7,8). Het gaat zijn eigen we, een weg die van God afvoert. Het is totaal onheschikt om God te dienen. Op dit punt van Jakobs geschiedenis blijkt echter, dat hij nog niet tot dit inzicht gekomen is. Hij gaat zijn weg in de kracht van het vlees, in vertrouwen op zijn eigen kunnen. In Pniël zal hij pas leren niets meer van zichzelf te verwachten en alleen op Gods genade te bouwen.
Het vlees is van geen nut, zegt Christus Zelf in Johannes 6. Het is de Geest die levend maakt en die ons in staat stelt God te dienen. We moeten het vlees leren veroordelen en onszelf vereenzelvigen met een gestorven en opgestane Christus. Dat is de les van Pniël en de praktische voorwaarde om de zegeningen van Bethel werkelijk te kunnen genieten. We zien onszelf dan in het juiste licht, maar we ontdekken ook wie God is in de volheid van zijn genade. We vertrouwen dan niet meer op onze eigen prestaties, maar zien uitsluitend op dat wat God tot stand gebracht heeft. We stellen God dan geen voorwaarden meer, maar zijn als gelukkige kinderen in zijn nabijheid.

L.Gr. Cherry

Voor MD, die blijvend de Verbonden door elkaar haalt.

DE MIDDELAAR VAN HET NIEUWE, HET BETERE VERBOND

In feite is de bediening die Jezus gekregen heeft veel verhevener, zoals ook het Verbond waarvan Hij de Middelaar is beter is, omdat het op betere beloften berust.
Als dat eerste Verbond onberispelijk geweest, dan was er geen plaats geweest voor een tweede Verbond. Maar God berispt Israël met deze woorden:
Er komen dagen, zegt de Heer, dat Ik met het huis van Israël en het huis van Juda een nieuw Verbond zal sluiten.
Het zal anders zijn dan het Verbond dat Ik met hun vaderen sloot, toen Ik hen bij de hand nam om hen uit Egypte te leiden, want zij hebben zich niet aan mijn verbond gehouden en Ik heb mij niet meer om hen bekommerd, zegt de Heer. (Hebr. 8:6-9).

De betrekking van God tot zijn volk Israël werd door God Zelf voorgesteld als een Verbond. Het was het voorrecht van Israël boven alle volken dat God met hen zijn Verbond had opgericht. Maar reeds onder het Oude Verbond werd voorspeld dat dit Verbond niet altijd zou duren: er zou eenmaal een nieuw Verbond worden opgericht. In hoofdstuk Hebreeën 7 (verzen 18,22) staat hoe er gesproken werd over de vernietiging van de wet, en dat Jezus borg geworden is van een veel beter Verbond. Voordat de schrijver overgaat om het werk van Christus als Bedienaar van het ware, het nieuwe heiligdom uit te leggen, voegt hij er eerst een verklaring bij, wat het betekent dat er een Nieuw Verbond is, en wat het werk is dat Jezus doen zal als Middelaar van het Nieuwe Verbond.
Hij verwijst naar een bekende tekst in Jeremia (31:31). Daar zegt God dat Hij met zijn volk een nieuw Verbond zal maken. Maar niet naar het Verbond dat Hij met hun vaderen gemaakt had, toen Hij hen bij de hand nam, en hen uit Egypte leidde. 'Aan mijn Verbond' , zo lezen wij, 'hebben zij zich niet gehouden en Ik heb Mij niet meer om hen bekommerd, spreekt de Heer'. Zoals de schrijver zegt: 'Indien dat eerste verbond onberispelijk ware geweest, zou er geen plaats gezocht zijn voor een tweede'. Het eerste verbond was van God afkomstig; het was gemaakt met zijn verloste volk, dat Hij uit Egypte geleid had; toch was het niet onberispelijk; het was gebrekkig. Het gebrek lag daarin, dat het volk daar niet in bleef. Het Verbond gaf niet de kracht om God te dienen. Het had wel velerlei werking in harten. Het bracht het volk velerlei zegen. Onder dat Verbond was in tegenstelling tot de toestand der heidenen, een grote mate van Gods wonderwerkende tegenwoordigheid. Maar er was niet de kracht van het eeuwige leven. Er was niet de volle vergeving van zonde; er was niet de inwoning van de Heilige Geest; er was niet het nieuwe hart met de wet er in geschreven; er was niet de wezenlijke toenadering en gemeenschap met God. Het Verbond was zeer gebrekkig.
En waarom richtte God dan een Verbond op dat zo gebrekkig was, dat de kracht van het onvergankelijk leven niet in zich had? Het eerste Verbond was nodig tot voorbereiding, God voedt de mens geleidelijk op. De mens moest zijn onmacht leren kennen. Hij moest de gelegenheid hebben om te zien, hoe ver hij komen kon met zijn eigen krachten, onder goddelijke leiding en hulp. Hij moest leren, dat hij nog heel iets anders nodig had, meer dan enige leiding en hulp van God. God Zelf moest met zijn almacht komen om de mens van de schuld en macht der zonde geheel vrij te maken, om een nieuw leven werkelijk in de mens te planten, om de mens in staat te stellen God in heiligheid te dienen, en met Hem in zijn liefde te wonen.
Pas als de proef met het Oude Verbond gemaakt was, en het bewezen was dat het niet kon zalig maken, zou de mens de waarde en de heerlijkheid van het nieuwe erkennen.

Hoewel het Nieuwe Verbond is gekomen leven toch vele christenen nog gedeeltelijk onder het oude. Zij zetten een nieuwe lap op een oud kleed.

Zij nemen Christus aan maar houden daarbij vast aan het beginsel van het Oude Verbond; met eigen strijden en waken willen zij het geloof aanvullen; zij denken aan Christus als Aäron, met zijn werk op aarde. Zij hebben weinig kennis aan Hem als Melchizedek, aan de rechterhand Gods, die alles voor ons doet in een hemelse kracht. Wat God van Israël zegt onder het Oude Verbond: 'Zij zijn in mijn verbond niet gebleven', is bij hen waar onder het Nieuwe. Omdat zij het Oude ermee mengen, omdat zij de hemelse kracht van hun Hogepriester niet verstaan, vinden zij de kracht niet om in het Verbond te blijven.
Jezus, de Bedienaar van het hemelse heiligdom, is tevens de Middelaar van een beter Verbond geworden. Omdat Hij als Borg bij God in de hemel alles volkomen in orde heeft gemaakt, kan Hij, als Bedienaar aan ons van de genade van het heiligdom, ook bij ons in het hart alles wel maken, zodat wij in Gods Verbond kunnen blijven.

Laten wij vooral deze waarheid vatten: de Hogepriester aan de rechterhand van de Majesteit in de hemelen, de Bedienaar van het hemelse heiligdom, de Priester-Koning met almacht bekleed, is de Borg en Middelaar van het betere Verbond, die ons zijn kracht doet kennen. De zekerheid en het werkelijk beleven van de zegeningen ervan, hebben wij in Hem. Hoe meer wij Hem persoonlijk kennen en onze aandacht op Hem richten zoals Hij in de hemel leeft en alles in evenwicht houdt en ons hart door Hem laten vervullen, des te zekerder zal elke zegen van het Verbond de onze worden.
Als Bedienaar van het ware heiligdom is Hij de Middelaar van het betere Verbond; als Priester tot in eeuwigheid doet Hij ons onafgebroken in het Verbond blijven, en doet Hij ons de vreugde ervaren van alles wat het Verbond ons waarborgt.

De Hogepriester, die de Bedienaar van het ware, het nieuwe heiligdom is, en in de hemel bij God alles rechtmaakt, is tevens de Middelaar van het nieuwe, het ware Verbond, om ook in uw hart alles in orde te maken.

Het gebrek van het Oude Verbond was dit: Israël is er niet in gebleven, heeft het niet gehouden. De heerlijkheid van het Nieuwe Verbond, zijn eigenlijke onderscheid van het Oude, is dit: het maakt voorziening dat wij er in kunnen blijven, het geeft de kracht om het te houden. 'Ik zal maken dat zij in mijn instellingen zullen wandelen'.

Een verbond dient tot zekerheid. Het is vast en zeker dat wij Gods Verbond kunnen houden, want in dat Verbond belooft God ons vast te houden. Daar staat Jezus borg voOR.

Cherry

@@@@

Ha ha, je bent bang voor mij.
Op papier ben ik een volhouder, als het om Gods Wetten gaat.
En jij Rome maar verdedigen.

@@@@

Wanneer leer je lezen.
Ik wil alleen praten/schrijven over de Sabbat.
De dag die door Rome van God is afgenomen voor een tijd, zolang als God het toestaat.
Waarom staat God dat toe? opdat wij een keuze hebben.

Zou Paulus tegen Jezus ingaan?
Ik kan je nog meer plekken aanwijzen die op zeven heuvelen gebouwd zijn.
Maar niet met een dode paus erbij. Niet één die ook Gods Wetten veranderde. Niet een die ook Maria als Moeder van God adoreert. God die wij moeten eren, en Maria voor ons voorspraak zal doen naar God. Daarmee Jezus aan de kant gezet.
Van de Tien Geboden?
Niet meer alleen op steen maar in het hart gegrift.
====
2Co 3:3 Als die openbaar zijt geworden, dat gij een brief van Christus zijt, en door onzen dienst bereid, die geschreven is niet met inkt, maar door den Geest des levenden Gods, niet in stenen tafelen, maar in vlezen tafelen des harten.
====
Je weet toch wat er op die stenen tafelen staat, door God zelf geschreven.
Wil jij die Wet van God inclusief de Sabbat niet in je hart?

Ik promoot alleen de Sabbat hier en wil niet de hele Bijbel inspireren. Daar hebben wij onze voorgangers voor.
Nu alleen nog de wolven van de echte leraren leren onderscheiden door te toetsen aan Gods Woord.
Jezus bracht Gods Woord inclusief de Sabbat naar de aarde.
Sterker, De Sabbat was alk op de aarde.
Ex 20:11 Want in zes dagen heeft de HEERE den hemel en de aarde gemaakt, de zee en al wat daarin is, en Hij rustte ten zevenden dage; daarom zegende de HEERE den sabbatdag, en heiligde denzelven.


Met vr. gr.
Marten Dek.

@@@@

Eigenlijk ben ik een schatje.
En mijn vele vriendinnen kunnen het weten.
En ook op papier ben ik heel aardig.
Ik lieg niet, en ik scheld niet en spreek ook geen lastertaal.
Ik ben knap en welbespraakt.
Heb goede hersens dus intelligent genoeg voor een ontmoeting met gebak van jouw kant.
Als je dat niet kunt betalen betaal ik dat ook nog.
Met vr. gr.
Marten Dek.

@@@@
We kunnen alles uit de Bijbel vertellen over hoe en wat en waar is.
Maar deze site gaat over het houden van alle Tien Geboden Gods.
Gaat over de geloofwaardigheid van Jezus daarin.
Wat er ook geschreven staat, en hoe je het ook uitgelegd is, hoe je het zelf leest, daarmee mag je Jezus niet tot een wolf in schaapskleren bestempelen. Dat laten wij over aan de pope en zijn aanhangers die de zondag van satan liever als traditie aanvaarden!!!!
Overduidelijk is dat zij, die de zondag hebben aangenomen en niet "uit haar" willen gaan, iets aan dit Boek hebben toegevoegd. Maar ook de Sabbat er af gehaald hebben. Lees.
Openbaring 22:
18 Tegen een ieder die de profetische woorden van dit boek hoort, zeg ik met nadruk: wie iets aan dit boek toevoegt, hem zal God straffen met de plagen die erin beschreven staan;
19 en wie uit dit profetische boek iets weglaat, hem zal God zijn recht ontnemen op de levensboom en de heilige stad, die in dit boek beschreven zijn.
Velen hebben de Sabbat van God verwijderd. U kunt zelf lezen wat daar de gevolgen van zijn.
Met vr. gr.
Marten Dek.
Drie dagen en drie nachten niet aanvaarden, de Sabbat voor de mens niet aanvaarden, is Jezus niet geloven en dus Jezus tot een leugenaar maken.