Zoeker, let vooral op het woordje - thans -.
Dat betekent dat het voordien niet zo was.
Dat is een draaipunt van het allergrootste belang. Als jij put uit de tijd voordat het woordje thans gebruikt kon worden, dan put jij uit een bron waar de wet heerst, in dat geval zou je gelijk hebben. Maar...
Put je uit de bron nadat het woordje thans gebruikt kan worden, dan put je uit de genade.

Beste lieve Zoeker, Als je mijn antwoord aan jou nu eens heel aandachtig wilt doorlezen, zou je dan nog aan mij kunnen schrijven wat je hiervoor aan mij geschreven hebt???

Romeinen 3: 9: "Ik heb immers reeds vastgesteld dat allen, Joden zowel als Grieken*, zich in de macht van de zonde bevinden;
[10] of met de woorden van de Schrift: Er is geen rechtvaardige, zelfs niet één, [11] niemand die verstandig is,
niemand die God zoekt. [12] Allen zijn afgedwaald, allen verdorven; niemand is er die het goede doet, zelfs niet één.
[13] Een open graf is hun keel, met hun tong plegen zij bedrog, achter hun lippen vind je addergif. [14] Hun mond is vol vervloeking en bitterheid, [15] gezwind zijn hun voeten om bloed te vergieten. [16] Vernietiging en onheil tekenen hun weg, [17] maar de weg van de vrede kennen zij niet. [18] Ontzag voor God staat hun niet voor ogen. [19] Welnu, wij weten dat de wet al wat zij zegt, tegen hen zegt die onder de wet staan. Zo wordt ieder de mond gesnoerd en staat de hele wereld schuldig voor God. [20] Want geen mens zal in zijn ogen als rechtvaardig gelden omdat hij de wet onderhield; de wet doet alleen maar de zonde kennen.

Allen worden gerechtvaardigd door het geloof [21] Thans is echter, buiten de wet om, Gods gerechtigheid openbaar geworden, waarvan de Wet en de Profeten getuigenis afleggen: [22] Gods gerechtigheid, die zich door het geloof in Jezus Christus meedeelt aan allen die geloven, zonder enig onderscheid. [23] Want allen hebben gezondigd en allen zijn verstoken van de goddelijke heerlijkheid. [24] Allen worden gratis door zijn genade gerechtvaardigd, krachtens de verlossing die in Christus Jezus is. [25] Voor wie gelooft heeft God Hem aangewezen als middel van verzoening door zijn bloed. God wilde zo zijn gerechtigheid tonen, door in zijn verdraagzaamheid de zonden van het verleden te laten passeren. [26] Hij heeft zijn gerechtigheid nu willen tonen, in onze tijd, opdat zou blijken dat Hijzelf rechtvaardig is door ieder rechtvaardig te maken die leeft vanuit het geloof in Jezus.
[27] Waar blijft dan de eigen roem? Die is onmogelijk geworden!
Door welke wet? Door die van de werken? Nee, door de wet van het geloof. [28] Ik beweer juist dat de mens gerechtvaardigd wordt door te geloven, niet door de wet te onderhouden. [29] Is God soms alleen de God van de Joden en niet van de heidenen? Nee, óók van de heidenen, [30] want er is slechts één God, die besnedenen en onbesnedenen op grond van het geloof zal rechtvaardigen. [31] Bedien ik mij nu van het geloof om de wet* buiten werking te stellen? Integendeel, ik laat de wet juist tot haar recht komen.
Groet, Cherry

Wat prediken de profeten en ook bv. Johannes de Doper eigenlijk ?


Bekering en terugkeer naar de wegen (inzettingen/Torah/onderwijzing) van YHVH/God.


Wat houdt bekering eigenlijk in en wat zegt het om genade/vergeving te ontvangen voor begane overtredingen (van de wet)
als iemand toch niet bereid is terug te keren naar God/YHVH ?


Niets, helemaal niets.

Nee hoor,

het Woord spreekt voor zich:


26 Want zo wij willens (opzettelijk, bewust) zondigen (de wet overtreden),
nadat wij de kennis der waarheid ontvangen hebben,
zo blijft er geen slachtoffer meer over voor de zonden;

27 Maar een schrikkelijke verwachting des oordeels, en hitte des vuurs, dat de tegenstanders zal verslinden'

Hebr. 10

Probeer wel om je aan het denken te zetten :-)

Zoeker,

Probeer je me nu te bedreigen?

Met de bijbel?

Ook verder lezen Cherry:


4 Want het is onmogelijk, degenen, die eens verlicht geweest zijn, en de hemelse gave gesmaakt hebben, en des Heiligen Geestes deelachtig geworden zijn,

5 En gesmaakt hebben het goede woord Gods, en de krachten der toekomende eeuw,

6 En afvallig worden, die, zeg ik, wederom te vernieuwen tot bekering, als welke zichzelven den Zoon van God wederom kruisigen en openlijk te schande maken.

Hebr. 6


Wie na bekering niet gehoor geeft aan de Geest en afvallig wordt, bewust werelds en wetteloos leeft,

die verliest zijn/haar redding Cherry en kan niet terug bekeerd worden.
Dat is nogal wat.



zie ook 2 Petr. 2 waar hetzelfde staat.

Mbt wat er gebeurt met degenen die de ongerechtigheid (wetteloosheid) doen
en dwaalleraren volgen of het zelf zijn.

Zei Zoeker: Gehoorzaam je daaraan niet en verzet je je moedwillig tegen Zijn wet/onderwijzing,

dan kun je je redding weer verliezen-
zie Hebr. 6: 4 !

Begrijp je het al een beetje ?

Zegt Cherry: Zoeker wat staat er dan bij jou in Hebr. 6:4. Dat moet dan iets heel anders zijn dan bij mij!

Hebreeën 6:4: Want wanneer mensen eenmaal het licht hebben gezien en van de hemelse gave hebben geproefd en deel hebben gekregen aan de heilige Geest,

Cherry


het gaat er helemaal niet om of we door de begrenzing van de wet ('80km-bordje') behouden blijven.
Dat kan alleen door het bloed van het Lam.


Het gaat erom of je weet wat Zijn grenzen/begrenzing is van je gedrag.
En als je in het Nieuwe Verbond leeft,
dan weet je dat van binnenuit als vanzelf, want dan schrijft Hij het allemaal in je hart.

Gehoorzaam je daaraan niet en verzet je je moedwillig tegen Zijn wet/onderwijzing,

dan kun je je redding weer verliezen-
zie Hebr. 6: 4 !

Begrijp je het al een beetje ?


groet van mij

Het antwoord aan Zoeker in niet kort. Want ze denkt dat ze met een bordje van 80 km haar zaligheid kan verdienen. Dat is een onjuiste mening.

Haar vraag zou correct moeten luiden: hoe wordt een mens in de ogen van God rechtvaardig?
Antwoord: Niet door een bordje met 80 km erop.
Maar volgens de Paulinische Rechtvaardigingsleer krijgen we antwoord op de vraag: hoe wordt de mens in de ogen van God rechtvaardig.

Abraham en Paulus
Een rechtvaardige zijn betekent : de juiste gezindheid hebben tegenover God. Doordat Abraham God geloofde, toonde hij dat hij deze juiste gezindheid bezat; want God moet men altijd geloven. Het geloof is de hoogste eer die een mens aan God bewijzen kan. Abraham is een voorbeeld van het geloven en de vader van alle gelovigen. Aldus zegt de apostel Paulus het in de Brief aan de Romeinen (4:12-25). In vers 14 staat: 'Als alleen zij die zich op de wet verlaten de erfgenamen zijn, heeft het geloof geen zin en blijft de belofte zonder uitwerking'.

De strijd om de wet van Moses
In die tijd kwamen enige leerlingen uit Judea naar Antiochië en verkondigden de leer: 'Indien gij u niet naar Mozaïsch gebruik laat besnijden, kunt gij het heil niet deelachtig worden.' Toen ontstond er een grote strijd tussen Paulus en Barnabas en deze mannen. Paulus en Barnabas en enige anderen ontvingen de opdracht, naar de apostelen en oudsten te Jerusalem te gaan en hun deze strijdvraag voor te leggen.
Zij werden plechtig uitgeleide gedaan door de Kerk en trokken daarop door Fenicië en Samaria. Overal vertelden zij van de bekering van de heidenen en brachten aan alle broeders grote vreugde. Toen zij in Jeruzalem aankwamen, werden zij ontvangen door de gemeente, de apostelen en de oudsten, en verhaalden zij wat God door hen tot stand had gebracht.
Nu stonden enige Farizeeën, die gelovig geworden waren, op en verklaarden: 'Men moet de heidenen besnijden en hen verplichten de wet van Moses te onderhouden.' (De wet van Mozes vinden we in de eerste vijf boeken van het Oude Testament. Dit zijn: Genesis, Exodus, Leviticus, Numeri en Deuteronomium, daar behoren de Tien Geboden ook bij). God gaf de wet aan Israëlieten en beloofde voorspoed als ze zich aan de wet zouden houden

Petrus en Jakobus verdedigen de vrijheid
Nu kwamen de apostelen en de oudsten bijeen, om de kwestie te onderzoeken. Lange tijd bespraken zij het voor en tegen. Tenslotte stond Petrus op en sprak: 'Broeders! Gij weet dat God reeds jaren geleden beslist heeft, dat de heidenen door mijn mond het woord van de Blijde Boodschap zouden vernemen om tot het geloof komen. Hij heeft aan hen de heilige Geest geschonken, juist als aan ons, zonder onderscheid te maken tussen ons en hen. Door het geloof heeft Hij hun harten gereinigd. Waarom wilt gij dan nu God verzoeken en de leerlingen een juk op de nek leggen, dat noch onze vaderen noch wij konden dragen! Neen, wij 'geloven dat zij evenals wij het heil zullen verkrijgen door de genade van de Heer Jesus.' Alle aanwezigen zwegen en luisterden naar Barnabas en Paulus, die vertelden, hoe grote wondertekenen God door hen gewrocht had onder de heidenen.

Hierna nam Jakobus het woord en sprak: 'Broeders! Simon heeft u uiteengezet, hoe God zelf uit de heidenen een volk heeft gekozen voor zijn Naam. Hiermee steunen ook de woorden van de Schrift overeen. Daarom ben ik van oordeel, dat men de heidenen die zich tot God bekeren, geen last mag opleggen. Men moet hen echter verplichten zich niet te verontreinigen door aan afgoden geofferd vlees, de ontucht te vermijden, en geen vlees van verstikte dieren of bloed te gebruiken.'

De beslissing valt
Nu besloten de apostelen en de oudsten, samen met Paulus en Barnabas mannen uit hun midden naar Antiochië te zenden, en door hen een brief te laten overbrengen. Die luidde: 'Wij, apostelen en oudsten, zenden aan onze broeders uit de heidenvolken te Antiochië, Syrië en Cilicië onze groet.
Het heeft aan de heilige Geest en ons behaagd, u geen andere last op te leggen dan de volgende noodzakelijke maatregelen: dat gij u onthoudt van aan afgoden geofferd vlees, van bloed, van wat verstikt is en van ontucht. Vaarwel!'
Men nam afscheid van de mannen en zij reisden naar Antiochië. Zij riepen de Kerk bijeen en overhandigden de brief. Die werd voorgelezen, en allen verheugden zich over de troostrijke inhoud ervan. Paulus en Barnabas bleven daarna in Antiochië werken en verkondigden met vele anderen het woord van de Heer' (Hand. 15:1-35).

Het Jodendom en de vrijheid van de christenen
De kerkvergadering te Jeruzalem heeft een strijd beslist, die een gevaar betekende voor de grondslagen van het christendom. De boodschap van Jezus was een boodschap voor de gehele wereld. Alle volken moesten door Jezus het heil verwerven. Aan het kruis had Hij voor alle mensen geleden. Vele Jodenchristenen konden echter niet inzien, dat een nieuwe tijd was aangebroken.
Zij begrepen niet dat het nieuwe geloof het kader van het Oude Verbond verbrak.
Zij dachten dat de heidenen eerst goede Joden moesten worden. Slechts aldus zouden ze ook christen kunnen zijn. Zij waren er zich niet van bewust, dat zij op die manier de meeste volken een te zware last oplegden en de boodschap van Jezus voor hen ontoegankelijk maakten. Vooral doorzagen zij niet, dat op deze wijze de kern van het christelijk geloof dodelijk werd getroffen. Want het christelijk geloof is in de kracht van de genade. Niet mensenwerk kan ons van zonden reinigen en kinderen van God maken. Dat kan slechts de genade.

Aldus heeft de beslissing van de kerkvergadering te Jeruzalem de almacht van Gods genade in een helder daglicht gesteld. Het besluit heeft voor het christelijk geloof de weg vrijgemaakt tot alle volken. Zonder deze bepalingen zou het christendom voor altijd zijn blijven staan in de schaduw van het Jodendom. Het zou zichzelf verloochend hebben en het heil van de wereld verijdeld. Deze beslissing vormde echter nog slechts een begin. Men had nu behoefte aan onverschrokken mannen die er ernstig werk van maakten, de banden van het Joodse keurslijf te verbreken en de vrijheid in Christus te verkondigen. Zulk een man was vooral Paulus. Maar hij was niet de enige. Vele anderen hebben in dezelfde zin en geest gewerkt en ertoe bijgedragen, dat de beslissing van de Oerkerk overal tot een doorbraak leidde.

Het Palestijnse Jodenchristendom verstikte echter tenslotte in de bekrompenheid van veel van zijn leiders en viel in de tweede eeuw voor het grootste deel van het ware geloof af.

God heeft ons niet bestemd om zijn toorn te ondergaan, maar om het heil te verwerven door Jezus Christus. Hij is voor ons gestorven, opdat wij met Hem verenigd zouden leven.
Weest altijd blij, bidt zonder ophouden, weest dankbaar voor alles!

Paulus verkondigt de vrijheid van de Mozaïsche wet
Toen ik veertien jaar na mijn bekering met Barnabas naar Jeruzalem reisde, legde ik de Heilsboodschap, die ik onder de heidenen verkondig, voor aan de Steunpilaren, om niet voor niets te lopen. Maar zij legden mij geen verdere last op, en Titus, mijn helper, die toch Griek was, werd niet gedwongen zich te laten besnijden. De Steunpilaren reikten mij en Barnabas de rechterhand als teken van gemeenschap. Wij werden tot de heidenen gezonden, en zij wendden zich tot de Joden.

Daarom verkondig ik: De mens wordt niet gerechtvaardigd door de onderhouding van de wet, maar door het geloof in Christus Jezus. Ik ben voor de wet gestorven, om voor God te leven. Met Christus ben ik gekruisigd. Niet ik leef meer, maar Christus leeft in mij. Ik leef in het geloof aan de Zoon van God, die zich voor mij heeft overgeleverd uit liefde. Ik verklaar de genade van God niet voor machteloos. Zou er namelijk rechtvaardiging zijn door de wet, dan zou Christus voor niets zijn gestorven. Er staat echter geschreven: De rechtvaardige leeft uit het geloof.

Voordat het geloof kwam, waren wij als in een gevangenis opgesloten onder de wet. De wet was onze tuchtmeester tot aan Christus, opdat wij eens door geloof gerechtvaardigd zouden worden. Maar nu het geloof gekomen is, staan wij niet meer onder de tuchtmeester. Neen! Thans zijt gij allen door het geloof in Christus Jezus zonen van God. God zond Hem en stelde Hem onder de wet, opdat Hij de mensen van de wet zou verlossen en hun het kindschap van God zou schenken. Gij allen die in Christus gedoopt zijt, hebt u met Christus bekleed. Er is geen Jood meer of Griek, geen slaaf of vrije, geen man of vrouw. Gij allen zijt één in Christus Jezus. (2:1 -9,14 -21; 3:11,23-28; 4:4v).

Het leven in de vrijheid
Christus heeft ons vrijgemaakt om vrij te zijn. Laat u dus geen slavenjuk meer opleggen. Misbruikt echter de vrijheid niet als voorwendsel om naar het vlees te leven. Leeft naar de Geest; dan zult gij de begeerte van het vlees niet vervullen. Het vlees begeert een leven tegen de Geest, de Geest echter een leven tegen het vlees. De werken van het vlees zijn ontucht, losbandigheid, afgoderij, toverij, twist, afgunst, toorn, nijd, dronkenschap, braspartijen en dergelijke meer. Wie dergelijke dingen doet, kan de heerschappij van God niet erven. De vrucht van de Geest daarentegen is liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid, ingetogenheid. Wanneer wij nu levend zijn door de kracht van de Geest, laten wij dan ook in de kracht van de Geest handelen! (15:1,13-25).

Galaten is een Griekse naam voor Kelten.
De Galaten waren Kelten die uit Europa naar Klein-Azië waren geëmigreerd. Zij waren gevreesde rovers, vóór de Romeinen hen in 189 voor Christus een beslissende nederlaag toebrachten. Hun land lag in het middelste deel van noordelijk Klein-Azië. In het jaar 25 voor Christus werd het veranderd in de Romeinse provincie Galatië.

De brief van Paulus aan de Galaten is de meest hartstochtelijke brief van de apostel der volken. Paulus had de Galaten voor het christendom gewonnen. Na zijn vertrek waren Jodenchristenen naar Galatië gekomen, die niet dachten zoals de kerkvergadering te Jeruzalem had besloten. Zij eisten van de Galaten dat zij zich zouden laten besnijden. Anders zouden zij geen goede christenen zijn. De weg tot Christus en het heil liep volgens de Jodenchristenen over het Jodendom en de Mozaïsche wet. Paulus probeerde door zijn brief de Galaten af te houden van dit valse geloof waaraan zij reeds bijna ten offer waren gevallen.

De Steunpilaren zijn de apostelen Petrus en Johannes en de zogenoemde broeder des Heren, Jakobus, sedert 44 bisschop van Jeruzalem. Zij werden Steunpilaren genoemd, omdat men zich de gemeente van Jeruzalem voorstelde als een groot gebouw en de apostelen met de bisschop als de steunpilaren daarvan.
Titus is een vertrouwd medewerker van Paulus. Hij wordt slechts in diens brieven, echter niet in de Handelingen der Apostelen genoemd. De apostel droeg hen meermalen zware taken op. De brief aan Titus is tot hem gericht.

Uit de eerste brief aan de Korintiërs
Wijsheid van God en wijsheid van de wereld
De prediking van het kruis is voor hen die verloren gaan, een dwaasheid, maar voor hen die gered worden, een kracht van God. Er staat immers geschreven:
Ik zal de wijsheid van de wijzen vernietigen
en het verstand van de verstandigen te schande maken.
Heeft God de wijsheid van de wereld niet ontmaskerd als dwaasheid? Want daar waar de wijsheid van God aan de dag kwam, heeft de wereld ondanks haar wijsheid God niet erkend. Daarom behaagde het Hem, door de dwaasheid van de verkondiging de gelovigen te redden. De Joden eisen wondertekenen, de Grieken verlangen wijsheid.

Wij echter verkondigen Christus aan het kruis, voor de Joden een ergernis, voor de heidenen een dwaasheid, voor de geroepenen echter - Joden zowel als Grieken - Gods kracht en Gods wijsheid. Want wat bij God dwaas is, is wijzer dan de mensen, en wat bij God zwak is, is sterker dan de mensen. (1:18-25).

De gedoopten zijn in Christus één lichaam
Zoals het lichaam één eenheid is en toch vele ledematen heeft, zo is het ook met Christus. Door de éne Geest zijn wij allen gedoopt tot één lichaam Joden en Grieken, slaven en vrijen. Wij allen werden met één Geest gedrenkt. Nu bestaat het lichaam niet uit slechts één lidmaat, maar uit vele ledematen. Het oog kan dan ook niet tot de hand zeggen: Ik heb u niet nodig, en het hoofd kan niet tot de voeten spreken: Ik heb u niet nodig. Integendeel. Juist de ledematen van het lichaam die het zwakste schijnen, zijn onmisbaar. En wanneer één lidmaat lijdt, lijden alle andere mede. Zo zijt ook gij het lichaam van Christus en onderling ledematen. God heeft echter sommigen in de Kerk aangesteld tot apostelen, anderen tot profeten, weer anderen tot leraren. Hij heeft ook wonderkrachten gegeven, gaven van genezing, hulpbetoon, bestuursfuncties, velerlei soorten talen. Streeft echter naar de hoogste genadegaven ! (12:12-31a).

Het Hooglied van de liefde
En nu zal ik u een onvergelijkelijke weg wijzen: Als ik de talen van mensen en engelen zou kunnen spreken, maar de liefde niet bezat, zou ik slechts klinkend koper zijn en een schelle cimbaal. En wanneer ik profetieën kon doen en alle geheimen zou kennen en alle wetenschap bezitten, en wanneer ik met mijn geloof bergen zou kunnen verzetten, maar ik had de liefde niet, dan zou ik niets zijn. En wanneer ik heel mijn bezit uitdeelde, en wanneer ik mijn lichaam prijsgaf aan de vuurdood, maar de liefde niet had, dan zou het mij niets baten. De liefde is lankmoedig, goedertieren is zij. Zij is niet afgunstig. De liefde praalt niet, beeldt zich niets in, handelt niet onbetamelijk, zoekt niet haar voordeel. Zij laat zich niet verbitteren, rekent het kwade niet aan, verheugt zich niet over het onrecht, maar verheugt zich waar zij waarheid vindt. Zij bedekt alles, zij gelooft alles, hoopt alles, verdraagt alles.
De liefde vergaat nimmer. Het profeteren zal een einde hebben, het spreken in talen zal ophouden, de kennis zal vergaan. Want stukwerk is ons kennen en stukwerk ons profeteren. Wanneer echter het volmaakte komt, zal het stukwerk verdwijnen. Thans zien wij als in een spiegel slechts onduidelijke beelden, maar dan van aangezicht tot aangezicht. Thans is mijn kennen slechts stukwerk, maar dan zal ik ten volle kennen, zoals ook ik ten volle gekend word. Nu blijven geloof, hoop, liefde, deze drie. De grootste echter van deze is de liefde. (12:31b-13:13).

De verrijzenis van Jezus en onze verrijzenis
Hoe kunnen sommigen onder u toch zeggen, dat er geen opstanding van de doden bestaat? Wanneer er geen opstanding van de doden bestaat, is ook Christus niet verrezen. Wanneer echter Christus niet is verrezen, is onze verkondiging ijdel gepraat, en ongegrond is ook uw geloof. Dan zijt gij nog altijd in uw zonden. Dan zijn ook zij die in Christus zijn ontslapen, verloren. En wanneer wij enkel voor dit leven onze hoop op Christus hebben gesteld, zijn wij de beklagenswaardigste van alle mensen.
Maar in feite is Christus van de doden opgestaan als eersteling van de ontslapenen. En zoals door Adam allen onderworpen zijn aan de dood, zo zullen in Christus allen weer levend worden. Wanneer echter dit vergankelijk lichaam bekleed is met onvergankelijkheid en dit sterfelijk lichaam met onsterfelijkheid, dan zal het woord vervuld zijn, dat geschreven staat:
Verzwolgen is de dood en overwonnen.
Dood, waar is uw overwinning?
Dood, waar is uw angel? (15:12-2:54).

De wijsheid van de mensen is dwaasheid, wanneer zij niet erkent dat God de wereld heeft geschapen. Zo was het ten tijde van Paulus. Ondanks al hun wijsheid geloofden vele heidenen niet in God. En dat een gekruisigde het heil van de wereld zou zijn, konden zij helemaal niet begrijpen. De Grieken vonden dit onmogelijk en lachwekkend. Maar de Joden meenden dat men Jezus niet zou hebben kunnen gevangennemen en doden, wanneer Hij de Messias zou zijn geweest. In dat geval zou Hij alle vijanden verslagen hebben met zijn wondermacht. En daarom moesten alle profetieën over Jezus aardse leven totaal vervuld worden en moest de wet (Mozes en de profeten) vervuld worden. En de wet heeft Jezus vervuld.
groet,

Cherry


omdat je zegt dat 'de wet is weggedaan'

Dus er is niets meer wat jouw grenzen aangeeft :-)



Als er geen bordjes langs de weg staan van 80 km per uur,
dan is er toch geen overtreding als je harder gaat ?
Lekker vrij en blij toch ?